Unglingabólur sem (loksins) gáfu mér hreina húð
Efni.
Ég man lifandi eftir ákveðnum hlutum um kynþroska, eins og að raka handarkrika í fyrsta skipti á meðan fjölskylda mín beið niðurdregin niðri fyrir ferð til Flórída. Ég man að móðir mín talaði við mig í gegnum tamponinn bak við hurðina á baðherberginu mínu, þar sem ég neitaði að hleypa henni inn. En fyrir mitt litla líf get ég ekki munað fyrsta tötuna mína. Bólgðu rauðu punktarnir sem dreifðust um ennið og hökuna hafa alltaf verið hluti af lífi mínu, eins og fullkomlega kringlótt fæðingarmerki á innri horni hægra augans. Ég hef alltaf verið með unglingabólur og það hefur alltaf verið frekar slæmt. Eða mér fannst það allavega slæmt.
Á unglingsárum mínum prófaði ég allar mögulegar meðferðir, allt frá Stridex púðum til Proactiv. Þegar ég var 18 ára sannfærði ég meira að segja móður mína um að leyfa mér að fara í getnaðarvörn til að halda kippunum í skefjum. En ekkert virkaði í mjög langan tíma og á endanum samþykkti ég bara unglingabólur mínar sem hluta af mér. Ég bauðst upp á grunna á Hellu og fann að það myndi hverfa þegar hormónin mín voru ekki eins brjálæðislega virk.
Svo vaknaði ég einn daginn og áttaði mig á því að ég var 25 ára og var enn með skítuga húð. Og ég var orðinn leiður á því. Svo ég pantaði tíma hjá Sejal Shah, M.D., sem ég lít núna á sem guðmóður mína í húðinni vegna þess að hún var 100% ekkert kjaftæði. „Mér leiðist að vera með bólur,“ sagði ég við hana á skrifstofunni hennar þennan fyrsta dag. Hún svaraði: "Jæja, ég get gefið þér staðbundið efni. En ef þú vilt virkilega verða alvarlegur get ég gefið þér sýklalyf." Ég horfði beint á augun á lækninum góða og sagði: "Ég tek lyfin, takk og takk fyrir." [Fyrir alla söguna skaltu fara til Refinery29!]