DNA próf: til hvers það er og hvernig það er gert
Efni.
DNA prófið er gert með það að markmiði að greina erfðaefni viðkomandi, greina mögulegar breytingar á DNA og staðfesta líkur á þróun sumra sjúkdóma. Að auki er DNA prófið notað í faðernisprófum, sem hægt er að gera með hvaða líffræðilegu efni sem er, svo sem munnvatni, hári eða munnvatni.
Verð rannsóknarinnar er breytilegt eftir rannsóknarstofu sem hún er framkvæmd í, hlutlæg og erfðamerki metin og hægt er að losa niðurstöðuna á 24 klukkustundum, þegar markmiðið er að meta heildar erfðamengi viðkomandi, eða nokkrar vikur þegar prófið er gert til að athuga frændsemisstigið.
Til hvers er það
DNA prófanir geta bent á hugsanlegar breytingar á DNA einstaklingsins, sem geta bent til þess að líkur séu á þróun sjúkdóms og líkurnar á að það berist til komandi kynslóða, auk þess að vera gagnlegar til að þekkja uppruna sinn og forfeður. Þannig eru sumir sjúkdómar sem DNA prófið getur borið kennsl á:
- Ýmsar tegundir krabbameins;
- Hjartasjúkdómar;
- Alzheimer;
- Sykursýki af tegund 1 og tegund 2;
- Órólegur fótleggsheilkenni;
- Mjólkursykursóþol;
- Parkinsons veiki;
- Lúpus.
Auk þess að vera notuð við rannsókn sjúkdóma er einnig hægt að nota DNA próf í erfðaráðgjöf, sem er ferli þeirra sem stefna að því að greina breytingar á DNA sem geta smitast til komandi kynslóðar og líkurnar á að þessar breytingar leiði til sjúkdómur. Skilja hvað erfðaráðgjöf er og hvernig það er gert.
DNA próf fyrir faðernispróf
Einnig er hægt að framkvæma DNA próf til að kanna hve mikill uppeldi er milli foreldris og barns. Til að framkvæma þetta próf er nauðsynlegt að safna lífsýni frá móður, syni og meintum föður, sem er sent á rannsóknarstofu til greiningar.
Þó að prófið sé oftast gert eftir fæðingu, þá er það einnig hægt að gera á meðgöngu. Sjáðu hvernig faðernisprófinu er háttað.
Hvernig er gert
DNA próf er hægt að gera úr hvaða lífsýni sem er, svo sem blóði, hári, sæði eða munnvatni, til dæmis. Ef um DNA-próf er að ræða með blóði er nauðsynlegt að söfnunin fari fram á áreiðanlegum rannsóknarstofu og sýnið sé sent til greiningar.
Hins vegar eru nokkur pökk fyrir heimasöfnun sem hægt er að kaupa á netinu eða á sumum rannsóknarstofum. Í þessu tilfelli verður viðkomandi að nudda þurrku sem er í búnaðinum innan á kinnunum eða spýta í réttan ílát og senda eða fara með sýnið til rannsóknarstofunnar.
Á rannsóknarstofunni eru sameindagreiningar framkvæmdar svo hægt sé að greina alla uppbyggingu DNA manna og þar með kanna hvort mögulegar breytingar eða samhæfni sé á milli sýnanna, til dæmis þegar um faðerni er að ræða.